Om jouw paard blessurevrij te houden heb je behoorlijk wat kennis nodig.
De bijna grootste frustratie van iedere paardenliefhebber is een blessure. Dit bleek uit onze enquete en daar schrok ik van. Zijn er dan zo veel blessures?
Iedereen krijgt er vroeg of laat helaas een keer mee te maken. Soms onschuldig, soms onoverkomelijk. En dat terwijl je zo je best doet om dit leed te voorkomen.
Wat mij in de loop der jaren door schade en schande duidelijk is geworden, is dat een blessure lang niet zo vaak ‘domme pech’ is als gezegd wordt. Wanneer jouw paard vrolijk door de wei rent, uitglijdt en een pees verrekt, is dit mijns inziens geen domme pech. Ik bedoel daarmee niet dat je hem niet in de wei had mogen zetten, maar dat die pees al een zwakke plek kende door waarschijnlijk te veel en/ of verkeerde belasting anders zou een gezond lichaam dit moeten kunnen opvangen.
Rijtechniek draagt in grote mate bij aan een blessurevrij paard
Ruiters die verklaren zo een pech te hebben met nu al het derde paard met hoefkatrolontsteking, vergeten dat die drie paarden in ieder geval een gemeenschappelijke deler hebben en dat is die ruiter, met dezelfde rijtechniek. Met de beste bedoelingen, maar er ontbreekt een stuk kennis.
Er zijn nog steeds heel erg veel mensen die de paarden geen paard laten zijn om blessureleed te voorkomen. Ik denk dat je het toch niet kunt voorkomen. Als een paard een zwakke plek kent, komt dit vroeg of laat ook door training aan het licht, ook als het niet in de wei of paddock komt.
Als je een paard zijn vrijheid ontneemt en hele dagen op stal houdt, levert dit ook een zwakker gestel op, waardoor het weer minder kan hebben.
Mijn paarden, die ook op het hoogste niveau lopen, komen dagelijks op de wei, het liefst zo lang mogelijk. Niet in hele kuddes, maar in setjes van twee voor sociaal contact. En wat er ook gebeurt, hier doe ik geen enkele consessies in!
Wil jij dit leren? Misschien is ons online programma iets voor jou!
Of werk jij liever 1:1? Dan is een traject misschien de juiste stap!
Geef een reactie